Vrijdag is geen gehaktdag!

(Opmerking vooraf: onderstaand stuk stond vanmiddag al even op mijn weblog. Ik heb het er even afgehaald om nog wat aan de leesbaarheid te sleutelen. De inhoud is niet gewijzigd).

Beste lezer, het is verkiezingstijd in Sittard-Geleen. Blijkbaar is het dan voor sommigen binnen en buiten de politiek ook tijd om met grof geschut te gaan schieten en kan het dus gebeuren dat ook geprobeerd wordt om ook individuele mensen te beschadigen teneinde de eigen agenda nog beter voor het publieke en politieke voetlicht te brengen. Het maakt misschien mooi leesvoer in de krant, maar daarmee wordt het nog steeds niet automatisch waar. Aangezien de krant tot nu niet de moeite neemt om voor haar artikelen het principe van wederhoor (‘mijn kant van het verhaal’, dus) toe te passen, kan ik alleen op deze weblog mijn standpunt over de ontwikkelingen geven. Geen verdediging van iemand die zich persoonlijk voelt aangevallen over een krantenartikel in De Limburger van vandaag, maar van iemand wel met strijdlust tegen datgene waar ik in de politiek een hekel aan heb: politieke spelletjes over de rug van anderen waarbij de inhoudelijke zaak blijkbaar op de allerlaatste plaats staat!

Hierbij – in mijn laatste blog over deze farce - mijn positie in vijf punten:

1. Waarom ben ik hiermee bezig?
Samen met een aantal andere mensen in mijn straat woon ik met mijn gezin waarschijnlijk het dichtst bij alle ‘gevaarlijke goederen ’ontwikkelingen op het Chemelot terrein. Ik speel geen politieke spelletjes met de gezondheid van mijn gezin als inhoud. Maar tegelijkertijd is dit ook geen persoonlijk belang, want mede de reden waarom ik in de politiek zit, is dat waar je ook in Geleen woont, als er op Chemelot een ramp zou gebeuren dan is dat een ramp die ons allemaal even hard treft. Dat hebben ongelukken in het verleden meer dan duidelijk gemaakt, met kapotte ruiten tot in Geleen-Zuid aan toe. Er is een gezamenlijk en gedeeld belang om hiervoor te waken en dat doe ik dus ook. Mijn boosheid over het communicatieplan is daar een voorbeeld van.

2. Wel of geen twee petten?
De enige email (deels geciteerd in de krant) die ik vorige week naar wethouder Ruud Guyt in de zaak rond het communicatieplan heb gestuurd, geeft 1 ding ondubbelzinnig aan: ik stond/sta voor de inwoners die in het communicatieplan als vijanden zijn weggezet. Ik stelde in de email dat als de wethouder achter het communicatieplan zou staan, ik niet veel interesse meer heb om op de lokale PvdA-lijst te staan. Duidelijker kan het niet! Niet twee petten, maar 1 pet, die van boze inwoner van deze stad! De positie van Guyt over het communicatieplan staat in de brief aan de gemeenteraad en die is volgens mij helder. Op die basis heb ik publiekelijk bevestigd dat ik achter mijn lokale lijsttrekker sta. Overigens was die email aan Guyt geen geheim, want hij was in kopie gestuurd aan het bestuur van mijn eigen buurtvereniging. Had ik – volgens sommigen blijkbaar – mijn politieke voorman willen beschermen, dan had ik dus zeker geen email gestuurd en al zeker niet in kopie naar derden. Daarmee wordt hopelijk opnieuw duidelijk dat ik geen dubbele agenda heb en al zeker geen dubbele pet.

3. Wel of geen ‘verrader’ en wat is ‘belaagd’?
In het artikel van vandaag in De Limburger (29 januari) wordt gesteld dat sommigen vinden dat ik enig belang van de wijkplatforms verraden heb. Mijn vraag: wie zijn die ‘sommigen’?, of is deze term in het kader van de verkiezingen en de ether in geslingerd om een bepaalde afbraaksfeer neer te zetten? Bijna hilarisch is de suggestie in de krant dat ik geprobeerd zou hebben om ofwel het proces rondom mijn terugtreden als platformvoorzitter de bewonersgroepen heb belaagd en geprobeerd heb “te bewerken en te soufleren ”. Even voor de duidelijkheid (en ik heb de email bewaard): de term ‘belaagd ’ is bedacht door de adviseur van het platform Geleen-West nadat ik een enkel antwoord (klik HIER voor de tekst van die email op 23 januari) had gestuurd op een rechtstreekse vraag van het Krawinkelse platformlid Jos Driessen.
Is het vreemd dat ik in deze email aan de leden van het platform vraag dan maar schriftelijk te bevestigen wat er in de vergadering gezegd is, gezien het feit dat de dag ervoor de conversaties tijdens mijn laatste vergadering als platformvoorzitter (met de bovengenoemde mensen plus platformadviseur Geven uit Krawinkel), pardoes en met een flinke draai in de krant stonden?

Maar nu stel, dat ik tijdens die bewuste vergadering met het platform alles verkeerd begrepen heb… Dat ik na mijn uitleg over de gang van zaken niet gehoord heb (of willen horen) dat de platformleden mij een verrader vinden en dat ze mij wilden dwingen om te vertrekken… Zou het dan niet logisch zijn geweest dat de platformleden mij zeker op basis van mijn antwoord-email (zie bovengenoemde link) aan Driessen hadden laten weten dat ze mijn interpretatie van de vergadering beslist niet deelden? Zouden ze dan niet op zijn minst gereageerd hebben op het door mij opgestelde persbericht (zie hieronder) over mijn terugtreden als voorzitter? Onwaarschijnlijk.

4. Persbericht en naïviteit?
Het bijzondere aan het door mij opgestelde persbericht over mijn vertrek als platformvoorzitter is, dat het bericht de dag voordat ik het doorstuurde naar de krant eerst naar de platformleden was gestuurd met het verzoek daarop te reageren en eventuele fouten te corrigeren. Daarop kwam geen reactie. In mijn laatste vergadering begin vorige week heb ik nog eens expliciet gevraagd of iedereen ook akkoord was met het persbericht. Het antwoord was: ja. En naïef? Die inschatting komt van auteur Dreissen, een man die ik niet ken en die ook tot nu niet de moeite heeft genomen om ook eens mijn mening in deze zaak te vragen. Ik laat het maar voor zijn rekening.

5. Gerieven van Guyt?
In het opiniestuk van vandaag werd gesuggereerd, dat ik een persbericht over mijn steun aan Guyt opgesteld heb omdat dat van hem zou moeten. Het komt maar niet over bij de krant: ik was boos over het communicatieplan! Dat zou iedereen zijn die zonder verdere reden als vijand in een nota wordt weggezet. Dat heeft niets te maken met het CO2-dossier op zich, want daarover is binnen de PvdA (en dus ook tussen Guyt en mijzelf) nog geen discussie over gevoerd. Het persbericht waar de krant vandaag aan refereert (maar overigens tot nu niet gepubliceerd heeft; het staat wel iets verderop in deze weblog) is er gekomen om dit punt nog maar eens te verduidelijken. Geen gerieven van Guyt dus, maar gewoon zeggen waar en hoe het erbij staat.

6. Gaat dit nog lang door zo?
Nee, als het aan mij ligt niet. Vrijdag is niet gehaktdag. Het zijn spelletjes om de spelletjes en daar heb ik – zoals boven al gezegd – een hekel aan. Ondertussen verliezen we het zicht op de echte inhoud: CO2-opslag en overige veiligheidsissues in Sittard en Geleen. Wie het bovenstaande stuk niet gelooft, geen boodschap heeft aan mijn inzet voor de wijken in Geleen-West in de afgelopen jaren en op basis van de krantenartikelen en de algehele verkiezingshype zijn oordeel klaar heeft, die kan ik met verdere publicaties ook niet meer bereiken. Jammer, maar het zij zo.

Tenslotte, ik ben maandagavond bij de bespreking tussen de wethouder en de buurtverenigingen en zal daar als aandachtige buurtbewoner luisteren. Guyt zal zeggen wat hij te zeggen heeft en dat is voor mij dat.