zondag 10 februari 2008

Op werkbezoek in Kerkrade (8 februari)

We hadden ons bij het begin van de nieuwe Statenperiode voorgenomen om zoveel mogelijk werkbezoeken in de verschillende Limburgse gemeenten te houden. Overal wordt hard gewerkt aan stedelijke en sociale vernieuwing, aan onderwijs, zorg en infrastructuur. Wil je weten wat er speelt, dan moet je niet achter stapels papier blijven zitten, maar gewoon ter plekke gaan kijken.
In dat kader waren we op 8 februari te gast in Kerkrade, waar de PvdA-fractie en wethouder Hans Bosch ons wilden laten zien op welke manier zij bezig zijn met de vernieuwing van het stadshart van Kerkrade. Dat is hard nodig, want er staat veel ‘jaren 60 en jaren 70 bouw’. Het maakt op mij deels een rommelige indruk met weinig oog voor zowel de bewoners van de stad als ook de winkels. Een paar weken daarvoor had ik ook al een uitvoerig bezoek aan Kerkrade gebracht om te bekijken hoe de bedrijventerreinen erbij liggen en hoe de gemeentelijke en provinciale wegen met elkaar verbonden zijn (in het kader van de discussie rondom de Buitenring Parkstad).

Hans Bosch gaf in de modern ogende Raadszaal een uitvoerige beschrijving van de gevolgen van het dalende inwonertal van Kerkrade en hoe dit nu al duidelijke uitwerkingen heeft op onder meer het basisonderwijs. Onderzoek laat zien dat het aantal inwoners tussen nu en 2015 zal dalen van 48.200 naar 45.300. Het aantal kinderen dat per jaar naar de basisschool gaat daalt van 4.000 leerlingen (cijfer 1994) tot zo’n 2.700 in 2015. Dat heeft nu al tot gevolg dat een aantal scholen in Kerkrade is gesloten en andere zijn/gaan fuseren.
Bosch legt ook uit dat de vergrijzing en de krimp in inwonersaantallen zijn uitwerking heeft op de woningmarkt in de stad. Een flink aantal daarvan voldoet nu al niet meer aan de eisen van deze tijd. Zo’n 600 huizen staan er nu te koop maar zijn eigenlijk onverkoopbaar. Maar omdat het om particuliere woningen gaat, is maar de vraag wat je er als gemeente mee kunt doen. (Verdere) verloedering van deze woningen trekt alleen nog meer problemen aan en maakt de stadsontwikkeling alleen nog maar moeilijker.

Met de fractie gaan we vervolgens naar jongerencentrum P3 dat gehuisvest is in een parochiezaaltje van het ernaast gelegen kerkje (dat niet meer als zodanig in gebruik is). Een heel leuk en goed uitgerust jongerencentrum. Het eerste dat we uitgelegd krijgen is hoe geluidsdicht het centrum wel niet is. Geen spatje overlast!
De jongerenwerker legt uit dat er desondanks (of: nog steeds!) een negatief imago kleeft aan een jongerencentrum, alsof daar alleen jongeren van sociaal zwakkere/armere gezinnen naar toe gaan en een beetje ‘hangen’. Niets lijkt minder waar: er is genoeg te doen en er worden continu activiteiten georganiseerd. Met opzet worden de groepen zoveel mogelijk gemengd en dat heeft hele positieve resultaten. Voor mij verrassend is dat het kerkje naast het jongerencentrum weinig gebruikt wordt en wordt meegetrokken in dat negatieve beeld. Het kerkje lijkt mij bij uitstek geschikt om ook het contact tussen het jongerencentrum en oudere bewoners (binnen het verenigingsleven) een frisse impuls te geven. Hans Bosch geeft aan dat de gemeente er alles aan heeft gedaan om de verenigingen naar het kerkje te halen voor het houden van oefeningen en concerten, maar dat ze niet willen. Jammer!

De dag eindigt met een bezoek aan het Walhalla van de Schlagermuziek: de Rodahal. Ik ben zelf absoluut geen fan van Schlagermuziek (ondanks mijn halfduitse achtergrond) of blaasmuziek, maar ik ben wel benieuwd naar dit bouwwerk dat ieder jaar door zijn bijzondere akoestiek zoveel bezoekers trekt.
Binnen krijgen we een uitvoerige uiteenzetting over de verbouwingswerkzaamheden die hier binnenkort zullen beginnen. Het gebouw – met zijn bijzondere dakconstructie – is verouderd: er is veel achterstallig onderhoud, de toegangswegen voor het publiek en ook de artiesten is onlogisch en de geluidsinstallatie moet worden aangepast. De werkzaamheden moeten nog voor het volgende WereldMuziekConcours (WMC voor de kenners) in 2009 zijn afgerond. Lijkt mij een hele klus, maar de organisatie ziet de hele actie met groot vertrouwen tegemoet. Punt van zorg is wel de aangevraagde subsidie van de provincie. De aanvraag voor de Rodahal ligt ’opgesloten’ in een grotere aanvraag en ten aanzien van die andere onderdelen bestaan nog van diverse kanten vragen. De organisatie van de Rodahal vraagt ons met klem om die vertraging er niet toe te laten leiden dat het gebouw niet heropend kan worden als het volgende WMC ‘in town is’. We beloven hier navraag naar te doen. Wordt vervolgd.


PS. overigens sta ik nergens op de foto, want ik heb de foto's gemaakt.