dinsdag 26 februari 2008

Vliegtaks 2: debat op de radio bij L1

Ha! Twee weken nadat ik mijn opiniestuk over de vliegtaks naar de krant had gestuurd, werd het ook daadwerkelijk geplaatst. Naast tevredenheid over het stuk zelf (ik blijf overtuigd van de argumenten), voel ik ook een stukje irritatie: voor de zoveelste keer zie ik dat de redactie van de krant een opiniestuk van iemand aangrijpt om precies erboven een eigen redactioneel commentaar te plaatsen dat probeert het opinie-artikel onderuit te halen. Beste krant: ik vind dit onder de maat. Het opiniestuk is niet geschreven om jullie een platform te geven om - met de gegevens uit het opiniestuk in de hand - ook nog even lekker tegen de auteur te keer te gaan. Een opiniestuk heeft wat mij betreft tot doel om de maatschappelijke discussie (dus niet met jullie, maar met de lezers) aan te zwengelen. Jullie benadering/houding haalt dit principe gedeeltelijk onderuit. Bovendien krijg ik deze keer sterk de indruk dat het opiniestuk pas voor plaatsing in aanmerking kwam toen de krant tijd had om ook even een eigen commentaartje te schrijven. Jammer!

Ik was dan ook erg tevreden toen ik een week later gebeld werd door Radio L1 met de vraag of ik wilde deelnemen aan een live-radiodebat op zondag. De redactie van L1 had ook Staten-collega Ingrid Muijs bereid gevonden om in het pogramma De Stemming het debat over de vliegtaks aan te gaan. Het hele gesprek zou een kwartier duren en opgenomen worden in cafe Tembi in Maastricht.
Nu heb ik vroeger zelf ook wat radio gemaakt bij Radio Beo in Breda en tijdens mijn studietijd, maar dat is alles bij elkaar toch al weer erg lang geleden. Waarmee ik maar bedoel te zeggen dat ik de hele opname behoorlijk spannend vond. Bovendien doet Ingrid vaker TV en radio interviews dan ik, dus was het zaak om mijzelf inhoudelijk goed op het gesprek voor te bereiden. Gelukkig zijn er argumenten genoeg voor de vliegtaks en kon ik ook nog even overleggen met mijn collega in de Tweede Kamer Paul Tang. Belangrijkste punt van alles: de vliegtaks is geen belastingverzwaring, maar betekent een verschuiving van de belasting op arbeid (wie volgend jaar de belastingaangifte doet ziet dat de arbeidskorting omhoog gaat) naar belasting op vervuiling. Oftewel: iedereen gaat er iets op vooruit en dat wordt betaald door de vliegreiziger.

Het gesprek ging uiteindelijk uitstekend. Het hele debat heb ik laten opnemen. Het staat hieronder als zogeheten podcast in 2 delen. Klik op de 'Play'-toets van de webplayers hieronder (eerst de ene, daarna de andere). Overigens: de webplayer loopt iets langzamer, waardoor de stemmen een beetje 'sloom' klinken. 'Tis even niet anders...

Ik heb het ook zelf nog een keertje teruggeluisterd en vind zelf dat ik mijn standpunten in ieder geval goed naar voren heb kunnen brengen. De enige twee argumenten die ik heb laten liggen, zijn:

  1. de PvdA-fractie in de 2e Kamer heeft nog een motie door de Kamer gekregen waarin het Kabinet wordt gevraagd om de vliegtaks afhankelijk te maken van de te vliegen afstand en de schoonheid van de motoren. Aangezien vanaf regionale luchthavens als MAA vooral kortere afstanden worden gevlogen en maatschappijen op dit soort vliegvelden statistisch veel sneller nieuwe vliegtuigen kopen, zijn er (nog) minder nadelige gevolgen voor Maastricht airport. Dit gezegd hebbend, ik ben er vast van overtuigd dat MAA door de vliegtaks nauwelijks tot geen reizigers zal kwijtraken.
  2. het is toch verbazend dat juist Ryanair zich naast vliegveld Maastricht opwerpt als grote bestrijder van de vliegtaks. Immers: Ryanair vliegt van zowel Luik/Charleroi als ook van Weeze. Met ander woorden: waar maakt Ryanair zich - onder het mom van beschermer van de Nederlandse vakantieganger - druk om? Ze komen immers toch wel... Als niet naar Maastricht airport, dan wel naar Charleroi or Weeze. Waarmee maar gezegd wil zijn dat ik helemaal niks geloof van hun argument dat zij de reiziger willen beschermen. Zij vechten voor abslute bodemprijzen in de luchtvaart en trekken zich er weinig van aan dat ze met hun handelen de samenleving opzadelen met de rekening. Ik zeg dan: 'Lang leve de vervuiler betaalt'.