Werkbezoek in Roermond

We zijn in Roermond op werkbezoek. Roermond ken ik goed - ik zat er zes jaar op de middelbare school, toen Rijksscholengemeenschap (RSG) geheten, nu het Stedelijk. Ik heb hele goede herinneringen aan de RSG, een absolute topschool die destijds ook landelijk hoog scoorde. Tegenwoordig hoor ik niet veel meer over de school. De mensen die er wel wat vanaf weten, zijn in ieder geval niet erg positief meer. Het zou er nu een rommeltje zijn en de kwaliteit van lesgeven beneden peil. Als het waar is, vind ik dat jammer. Vooral omdat die school altijd een grote bindende factor was tussen een aantal wijken met verschillend ontwikkelingsniveau. Op de RSG kwamen kinderen uit Maasniel en de binnenstad, maar ook uit de Donderberg, de Kastelenbuurt en de Kemp samen. Dat versterkte de onderlinge structuur tussen die wijken en met name de kinderen/scholieren uit de zwakkere wijken hadden daar baat bij.
Op dit moment staat de Donderberg opnieuw in de schijnwerper als wijk met grote achterstanden, zowel qua sociale als ook qua fysieke structuur. Veel geld moet er tegenaan, wordt gezegd. In mijn gesprek met wethouder Gerard Eijff benadruk ik dat je dan vooral ook moet beginnen met het verbeteren van de scholen in de buurt, zodat kinderen uit verschillende wijken weer samen op een school willen zitten. Nu vertrekt een groot deel van kinderen uit andere wijken naar Broekhin.

Ik kom wat laat binnen tijdens het werkbezoek en mis daardoor een deel van de presentatie die Eijff geeft. Ik pak wel mee dat Eijff trots is op de stad; een stad die bruist van de energie en economische ontwikkeling. De werkloosheid is gedaald naar net negen procent. Een paar jaar geleden was het nog het dubbele. Tijdens een wandeling door de binnenstad, het outletcenter en het Retailpark laat Eijff zien wat hij bedoelt: Roermond is een drukke koopstad geworden, zonder pretenties, maar ook zonder schroom. Overal wordt gebouwd en ingericht, alsof er geen krimp of crisis bestaat. Veel bezoekers komen uit Duitsland. Het verbaast mij niet, want op de Duitse radio (1Live, waar ik wel eens naar luister), komt om het halfuur een spotje dat het outletcenter in geuren en kleuren aanprijst (ja: auch Sonntags geoeffnet!).
Het doet mij wel denken aan een gesprek dat ik een jaar geleden had met een paar Duitse Landtagsabgeordnete die de Duitse grensregio vertegenwoordigen. Zij waren op zijn zachtst gezegd cynisch over hun Nederlandse buur: in hun beleving zou er jaren geleden tussen Roermond en de regio Elmpt/Viersen worden samengewerkt aan een grensoverschrijdend retail en industrie-'walhalla'. Terwijl men aan de Duitse kant nog bezig was met het maken van plannen, had men in Roermond besloten om het gewoon even zelf te doen, daarmee niet alleen de Duitsers, maar ook de Belgische buren buiten de deur te zetten. "Goed van ons, toch", zal vooral Jos van Rey gedacht hebben. "Die hebben we lekker te pakken". Het is maar goed dat Van Rey in de Staten niet al te vaak het woord voert over het onderwerp Internationalisering, want dan zou ik hem het cynisme van de Duitse collega's nog eens hebben voorgehouden.
Dat gezegd hebbende: Roermond heeft zich verder prima ontwikkeld tot een sterk regionale trekpleister. De bewoners varen er wel bij, want de binnenstad ziet er beter uit dan ooit. Ik ben vooral onder de indruk van de transformatie die de Neerstraat heeft doorgemaakt, en als ik Eijff mag geloven, komen nu de delen aan het water aan de beurt. Prima! En ook de Veldstraat - waar ik vele weekeinden was - krijgt weer een facelift. Roermond in de vaart der volkeren...Enne!? Auch enne!