Coalitieakkoord: eindelijk van start

Afgelopen vrijdag werd dan eindelijk de uitwerking van het Coalitieakkoord in de Staten besproken. Ik mocht zelf namens de fractie deelnemen aan de eerdere coalitieonderhandelingen met het CDA, dus gevoelsmatig is het akkoord (dat is uitgewerkt door de gedeputeerden) ook een beetje mijn persoonlijk akkoord. Het Coalitieakkoord is zo'n beetje het belangrijkste beleidsdocument waar de coalitie in Gedeputeerde Staten en Provinciale Staten op sturen. Het was dus bepaald geen onbelangrijke sessie, afgelopen vrijdag.

Des te vervelender dat ik vanwege verplichtingen in het buitenland er vrijdag niet bij kon zijn. Als een kleine goedmaker heb ik onze fractievoorzitter Peter van Dijk de avond ervoor per telefoon en internet ondersteund bij het uitwerken van de politieke positie en de teksten die hij de dag erop zou uitspreken.
Zes uur is er uiteindelijk over het akkoord vergaderd, waarbij de oppositie maar bleef volhouden dat de uitwerking te algemeen was, te vaag en niet controleerbaar. Hoe vaak moet je dan als coalitiepartijen uitleggen dat we hebben gewerkt volgens een drietrapsraket:
1. sluiten coalitieakkoord op hoofdlijnen
2. uitwerking van het coalitieakkoord in domeinen en prioriteiten (waar liggen de verbanden)
3. onder de uitwerking van het coalitieakkoord liggen voor elk van de beleidspunten gedetailleerd uitgewerkte en heel concrete programmadocumenten, die alleen nog op uitwerking wachten.

Waarom die stukken afgelopen vrijdag niet meteen mee zijn gepresenteerd? Omdat de gedeputeerden wilden wachten op de behandeling van het akkoord in de Staten. Het is heel gewoon dat alle partijen in de behandeling van het akkoord nog laatste boodschappen en wensen meegeven aan het College, die deze weer mooi kunnen meenemen in de individuele programmadocumenten.

Voor mij was deze volgorde logisch en degelijk, voor anderen blijkbaar niet.

Persoonlijk wil ik dat de gedeputeerden twee punten meenemen: in de tekst van het uitgewerkte Akkoord lijkt het alsof over de economische ontwikkeling van Graetheide pas in 2011 formeel beslist is, maar dat er feitelijk nu al overeenstemming zou bestaan dat die economische ontwikkeling er ook komt. Wat mij betreft is die beslissing nog lang niet gevallen, laat staan dat er al een duidelijke trend op gang is gekomen. Dat er een beslissing moet vallen is duidelijk, maar ik herinner alleen aan het 2006-verkiezingsprogramma van de PvdA Sittard-Geleen, waarin we gezegd hebben dat die discussie over Graetheide nu maar eens afgelopen moet zijn. Of Graetheide helemaal groen blijft, moeten we uiteindelijk nog bezien, maar van (grootschalige) economische activiteiten ben ik absoluut niet overtuigd.
Het tweede punt dat ik heb ingebracht betreft de aangenomen PS-motie van eerder dit jaar, waarin wordt gesteld dat in Limburg het vervoer van gevaarlijke stoffen per trein zoveel mogelijk uit dicht bewoonde gebieden gehouden moet worden. Ik denk daarbij aan zowel het rangeeremplacement in het centrum van Venlo als ook aan het Mauritsemplacement in Geleen, waar vele tonnen aan ammoniak, propeen en fluorwaterstoffen worden gerangeerd. Ik vind dat de informatie richting burgers grotendeels ontbreekt. Ook moeten er eindelijk rampenoefeningen komen waar burgers actief bij betrokken worden. Tot nu vinden die oefeningen vooral op papier plaats.