Een kerst-mis kan zo voor zijn eigen verrassingen zorgen. In zijn preek op kerstnacht vroeg de pastoor met enige scepsis aan de aanwezigen of ‘ZIJ wel de deur van de herberg open zouden hebben gezet voor Jozef en Maria?!’ Hij refereerde aan wat hij las in de krant en steeds zag op TV over het buitensluiten van mensen door politici, die steeds hardere tegenstellingen formuleren om het ‘eigen nest’ vooral van haar ‘eigenheid’ te overtuigen. De pastoor stelde daar tegenover dat de schuur in het veld WEL openstond voor iedereen die de net geboren Jezus wilde zien, van de laag geboren herders tot aan koningen uit den vreemde. Juist in die openheid om anderen toe te laten en zelf als religie en maatschappij flexibel te zijn, ligt de kracht van ons christelijk geloof, zo was zijn conclusie.
Ik zie in de preek een waarschuwing en een appel aan onze Limburgse politiek, waar de VVD de afgelopen vier jaar vooral uit lijkt te zijn geweest op persoonlijke beschadiging van bestuurders. In mijn ogen gingen de acties van specifieke VVD-Statenleden veel verder dan de normale politieke controlefunctie van een oppositiepartij en hadden de aantijgingen tijdens Statenvergaderingen en in commissies meer weg van een vendetta. Er zullen ook andere redenen zijn, maar ik denk dat het besluit van gouverneur Frissen om de Limburgse politiek te verlaten hier veel mee te maken heeft. Met name VVD coryfee Jos van Reij’s ronduit agressieve houding in deze jaren, is een toonbeeld van hoe we in onze maatschappij nu met elkaar omgaan. De veelgehoorde normen- en waardendiscussie gaat dan ook nergens over, want in ons land is volstrekt geen overeenstemming wat die normen en waarden – waar we zo graag naar terug willen – nu eigenlijk zijn. Dat dit in de politiek zo duidelijk zichtbaar is, is niet meer dan een gevolg van de manier waarop mensen elkaar nu op straat, in de supermarkt of in de buurt aanspreken. We doen het blijkbaar allemaal.
Gouverneur Frissen was deze strijd moe: zijn opvatting van wat politiek is, hoe politici met elkaar het debat op inhoud voeren en het respect van en voor de overheid, behoort tot een vergaan tijdperk. De ongenuanceerde aantijgingen, waarbij handig emotie wordt ingezet om vooral vooroordelen te bevestigen, zijn nu aan de orde van de dag. Jammer! Frissen’s vertrek is vooral een veeg teken voor de komende jaren in de Limburgse politiek. Ongeacht of je op dit moment tevreden bent met wat de Provincie doet, is mijn verwachting dat we de al ingezette neergang van politieke normen en waarden nu pas echt zullen gaan ervaren. Het eerste voorbeeld is al binnen: aanstaand PVV-Statenlid Van Vliet claimt met het vertrek van Frissen zijn eerste succes al binnen te hebben. Letterlijk (uit mijn herinnering): “Mijn duwtje aan de stoel van Frissen richting zijn vertrek”. Van Vliet kent Frissen niet en heeft hem nooit zien werken. Maar dat weerhoudt hem niet om even een flinke kniestoot uit te delen. Dat staat blijkbaar goed bij zijn achterban. Diezelfde achterban die zich eerder heeft afgekeerd van de politiek omdat die niet voldoende zou gaan over inhoud en het algemeen belang. Ik neem het Van Vliet zelf overigens niet eens kwalijk. Hij is duidelijk een uitvergroting van de tijdgeest waarin we leven (foto Van Vliet: ANP).
Voor de komende jaren ben ik wel benieuwd hoe deze Haagse meneer Van Vliet denkt te kunnen volhouden dat “Limburg voor de Limburgers” is (en de rest moet maar over de grens…), “Brabant voor de Brabanders” (en ook hier de rest maar over de grens) etc. Nog even en de culturele scheiding tussen onze provincies is een feit. Het wachten is dan alleen nog op een onvervalsbaar Limburgs paspoort, uitgegeven door onze toekomstige PVV-minister van Binnen- én Buitenlandse Zaken, Laurence Stassen.